200
|
 |
|
چاپ نخست: آبان ماه ۱۳۸9 |
|
شابک: 4-127-526-964-978 |
|
قیمت: 4400 تومان |
دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران (سیاست خارجی، انرژی هسته‌ای)
انتشارات مؤسسه ابرار معاصر تهران، کتاب تخصصی
این اثر، محصول سه نگارش مجزا و مستقل در باب دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران است که در سه فضای متفاوت زمانی به قدمت حدوداً یک دهه تدوین و تألیف گردیده است. دو فصل اول و دوم، یعنی آسیب‌شناسی دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران که ابزار سیاست خارجی بوده، و دیپلماسی انرژی که در شرایط کنونی، دغدغه بارز نظام جهانی است، پیش از این به‌صورت مونوگراف یا تک‌نگار، منتشر و در تیراژی محدود توزیع گردیده است. اما فصل معطوف به دیپلماسی هسته‌ای، که به‌دلیل ماهیت پیچیده سیاسی آن، واجد ظرفیت‌ها و ظرافت‌های منحصر به فردی است، برای اولین‌بار است که به طبع و نشر سپرده می‌شود.
دراین‌اثنا، قدر مشترک ابواب دیپلماسی فوق‌الذکر، تلاش برای نقد آسیب‌شناسانه و واکاوی اقدامات، فعالیت‌ها و حتی رویکردهای متخذه در باب دیپلماسی، مبرا از هرگونه جهت‌گیری معنادار سیاسی و جانبدارانه، و با بهره‌گیری از روش‌های علمی و تحلیلی است؛ نقدی که خود، فارغ از نقد نیست و چه‌بسا برای اصلاح، تجربه‌اندوزی، امعان‌نظر، شفافیت، ساده‌سازی، واقع‌بینی، درک مشکل و فزون‌تر از آن، ارائه راهکارهای نظری و عملی، اینگونه نقد را نقدی مکرر و مستمر می‌باید. بر این پایه، می‌توان اثر موجود را یک آغاز و یک شروع نامید و نه یک فرجام، که به باور اهل فن، چونان سمی مهلک، مسیر تحولات ساختاری، رویکردی و مدیریتی، بازآفرینی نقش‌های سلبی و ایجابی و نیز بازخوانی مبانی نظری و عملی را در حوزه‌های پیش‌گفته مسدود می‌نماید. ازاین‌رو، اصلاح مداوم طرق طی‌شده، به‌مثابه یک ضرورت انکارناپذیر، اسباب اعتبار و استقبال، و موجب پویایی مسیر و پایایی اهداف مورد نظر است.
ازسوی‌دیگر، گرچه نگارنده سابقه فعالیت دیپلماتیک و کار در دستگاه دیپلماسی را ندارد، اما ازآنجاکه دانش‌آموخته روابط بین‌الملل و حقوق دیپلماتیک بوده، همچنین به‌دلیل وظایف حرفه‌ای و مناسبت شغلی، با مجموعه دستگاه دیپلماسی تعامل مستمر دارد، از نزدیک با مسائل ماهوی و متراکم عرصه دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران، انیس و مأنوس است. طرفه آنکه، کثیری از دیپلمات‌های حرفه‌ای وزارت امور خارجه و سایر دستگاه‌های ذی‌ربط، مستقیم یا غیرمستقیم، در تدوین اثر حاضر، نهایت مهارت و تجربت خود را در میان گذاشته و به روش موسوم به طوفان مغزی، غنای آن را فزونی بخشیدند.
دراین‌اثنا، قدر مشترک ابواب دیپلماسی فوق‌الذکر، تلاش برای نقد آسیب‌شناسانه و واکاوی اقدامات، فعالیت‌ها و حتی رویکردهای متخذه در باب دیپلماسی، مبرا از هرگونه جهت‌گیری معنادار سیاسی و جانبدارانه، و با بهره‌گیری از روش‌های علمی و تحلیلی است؛ نقدی که خود، فارغ از نقد نیست و چه‌بسا برای اصلاح، تجربه‌اندوزی، امعان‌نظر، شفافیت، ساده‌سازی، واقع‌بینی، درک مشکل و فزون‌تر از آن، ارائه راهکارهای نظری و عملی، اینگونه نقد را نقدی مکرر و مستمر می‌باید. بر این پایه، می‌توان اثر موجود را یک آغاز و یک شروع نامید و نه یک فرجام، که به باور اهل فن، چونان سمی مهلک، مسیر تحولات ساختاری، رویکردی و مدیریتی، بازآفرینی نقش‌های سلبی و ایجابی و نیز بازخوانی مبانی نظری و عملی را در حوزه‌های پیش‌گفته مسدود می‌نماید. ازاین‌رو، اصلاح مداوم طرق طی‌شده، به‌مثابه یک ضرورت انکارناپذیر، اسباب اعتبار و استقبال، و موجب پویایی مسیر و پایایی اهداف مورد نظر است.
ازسوی‌دیگر، گرچه نگارنده سابقه فعالیت دیپلماتیک و کار در دستگاه دیپلماسی را ندارد، اما ازآنجاکه دانش‌آموخته روابط بین‌الملل و حقوق دیپلماتیک بوده، همچنین به‌دلیل وظایف حرفه‌ای و مناسبت شغلی، با مجموعه دستگاه دیپلماسی تعامل مستمر دارد، از نزدیک با مسائل ماهوی و متراکم عرصه دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران، انیس و مأنوس است. طرفه آنکه، کثیری از دیپلمات‌های حرفه‌ای وزارت امور خارجه و سایر دستگاه‌های ذی‌ربط، مستقیم یا غیرمستقیم، در تدوین اثر حاضر، نهایت مهارت و تجربت خود را در میان گذاشته و به روش موسوم به طوفان مغزی، غنای آن را فزونی بخشیدند.
نظر شما