قطعنامه ژوئن ۲۰۲۵ بستر حقوقی و سیاسی لازم را برای بازگرداندن تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران از طریق مکانیسم ماشه فراهم می‌کند.
در ۱۲ ژوئن ۲۰۲۵، شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با ابتکار تروئیکای اروپایی و حمایت آمریکا، قطعنامه‌ای علیه برنامه هسته‌ای ایران تصویب کرد. این قطعنامه با ۱۹ رأی موافق، رسماً اعلام می‌کند که ایران به تعهدات هسته‌ای خود پایبند نبوده و از منظر حقوق بین‌الملل، «عدم انطباق ایران» را با تعهدات پادمانی خود به رسمیت می‌شناسد. تفاوت راهبردی قطعنامه ژوئن ۲۰۲۵ با نمونه‌های پیشین در آن است که برای نخستین‌بار، مسیر ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت را باز می‌کند و پایه حقوقی لازم برای فعال‌سازی مکانیسم ماشه را فراهم می‌آورد. کشورهای اروپایی (فرانسه، آلمان و بریتانیا) نقشی محوری در تهیه و پیشبرد این قطعنامه ایفا کردند. آنها اهداف خود را جلوگیری از پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران به سمت قابلیت تسلیحاتی، حفظ رژیم عدم اشاعه و بازگرداندن ایران به مسیر شفافیت و پایبندی هسته‌ای عنوان کرده‌اند. قطعنامه به‌عنوان ابزاری برای اعمال فشار دیپلماتیک و نه صرفاً یک ابزار تنبیهی، در خدمت تقویت مسیر دیپلماسی با ایران طراحی شده است. در عین حال، اروپایی‌ها هشدار داده‌اند که در صورت عدم تغییر مسیر ایران، ممکن است مکانیسم ماشه را تا پایان تابستان ۲۰۲۵ فعال کنند. قطعنامه ژوئن ۲۰۲۵ بستر حقوقی و سیاسی لازم را برای بازگرداندن تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران از طریق مکانیسم ماشه فراهم می‌کند. مکانیسم ماشه که تنها تا ۱۸ اکتبر ۲۰۲۵ فعال است، می‌تواند بدون نیاز به رأی جدید شورای امنیت، تحریم‌های سابق سازمان ملل متحد را به‌طور خودکار بازگرداند.
