حضور قدرت‌های بزرگ منطقه‌ای و بین‌المللی در منطقه شاخ آفریقا و ساحل دریای سرخ سبب خواهد شد روند رو به رشد منازعه در این منطقه تأثیرات مهمی را بر ژئوپلیتیک دریای سرخ بگذارد.
از ابتدای سال ۲۰۲۵ تا کنون نشانه‌های متعددی بروز کرده است که روابط میان اتیوپی و اریتره در حال ورود به فاز افزایش تنش است و این احتمال نیز وجود دارد که این روند به شعله‌ور شدن یک نزاع مسلحانه مرزی و یا حتی جنگ فراگیر منتهی شود. افزایش تنش کلامی و رسانه‌ای بین دو کشور، بسیج و انتقال نیرو در مرز میان دو کشور و همچنین حمایت طرفین از گروه‌های شورشی و معارض در کشور مقابل، از مهم ترین نشانه‌های این روند بوده است. رویکرد تقابلی برای رسیدن به آب‌های آزاد سبب خواهد شد قدرت‌های بزرگ بین‌المللی و منطقه‌ای حضور و دخالت بیشتری در این منطقه داشته باشند، کشورهای منطقه دریای سرخ و شاخ آفریقا همچون جیبوتی و سومالی و حتی کشورهای دورتر همچون سودان در معرض بی‌ثباتی بیشتر قرار بگیرند و در نهایت نقش اتیوپی در تحولات دریای سرخ افزایش یابد. با توجه به حجم اقتصاد، جمعیت و نیروی نظامی اتیوپی، این احتمال وجود دارد که این روند مورد حمایت ایالات متحده و رژیم صهیونیستی قرار بگیرد؛ چرا که از یک سو از افزایش قدرت انصارالله یمن در این گذرگاه راهبردی ناراضی هستند و از سوی دیگر توانایی دخالت مؤثر برای مهار یمن را ندارند. از این‌رو به نظر می‌رسد سیاست جمهوری اسلامی ایران در قبال تحولات شاخ آفریقا باید بر دو محور تلاش برای جلوگیری از گسترش نزاع به سمت جنگی تمام عیار و هشدار به طرف‌های درگیر مبنی بر اجتناب از ورود به فاز تقابل با انصارالله باشد.
