اکثریت جامعه یهودی در سرزمین‌های اشغالی در مسئله‌هایی نظیر چگونگی برخورد ارتش این رژیم با غیرنظامیان در نوار غزه، چگونگی پایان‌یافتن جنگ با نوار غزه، خدمت سربازی حریدی‌ها و نگاه افکار عمومی بین‌المللی به اسرائیل دچار اختلاف هستند.
رخدادهای اخیر به‌ویژه تجاوز رژیم صهیونیستی به خاک ایران، چه تأثیری بر روند رضایت اجتماعی در جامعه صهیونیستی گذارده است؟ آیا می‌توان این برآورد را طرح کرد که حمله رژیم به خاک جمهوری اسلامی ایران، بر روند انسجام اجتماعی در داخل جامعه صهیونیستی تأثیر پایدار گذاشته است؟ بر اساس نظرسنجی‌ها، اکثریت یهودیان در سرزمین‌های اشغالی از حمله اسرائیل به ایران و زمان آن رضایت داشته و از آن حمایت می‌کنند. در حالی که ۸۲ درصد از یهودیان این حمایت را ابراز داشته‌اند، اکثریت عرب‌های فلسطینی ۱۹۴۸ ساکن در سرزمین‌های اشغالی با حمله و همچنین زمان آن مخالف بوده‌اند. طبق یافته‌های نظرسنجی‌های اخیر، از زمان حمله رژیم به ایران، اعتماد عمومی به نهادهای نظامی و سیاسی شامل نخست‌وزیر، ارتش، دولت، نیروی هوایی، موساد، رئیس ستاد ارتش، وزیر دفاع و… افزایش قابل‌توجهی داشته است. انسجام اجتماعی درجامعه صهیونیستی پس از حمله به ایران بالا رفته است اما این میزان پس از حمله گسترده به نوار غزه، به صورت چشمگیری کاهش یافته بود. در واقع این افزایش میزان انسجام اجتماعی در دوره پس از جنگ دوازده روزه را باید در مقایسه با کاهش آن پس از جنگ نوار غزه، تبیین کرد. به نظر می‌رسد احساس ناامنی برآمده از عملیات هفتم اکتبر که در میان یهودیان به میراث مانده، در حکم یک ترومای جمعی، عمل کرده و به رهبران این رژیم این امکان را می‌دهد که سیاست‌های نظامی حداکثری خود را با پشتوانه همبستگی اجتماعی برآمده از این ترومای جمعی به پیش ببرند.
