نگاهی دیگر به انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا

این بخش از سخنان میت رامنی در مقابل هوادارانش، به هنگام پذیرش شکست بود. انتخاباتی که چهار سال دیگر، اوباما را به‌عنوان رئیس‌جمهور آمریکا تعیین نمود و به او فرصتی دوباره را برای تحقق سیاست‌های داخلی و خارج مدنظرش بخشید. با این حال نتایج حاصل از این انتخابات و نوع رأی‌دهی مردم آمریکا به نامزدهای ریاست‌جمهوری، کاندیداهای کنگره و همچنین برخی قوانین ایالتی نکات مهم دیگری را نیز درخصوص این رویداد و تبعات آن برای سیاست داخلی و خارجی ایالات متحده در سال‌های آتی آشکار می‌سازد که توجه به آنها اهمیت بسیاری دارد:
۱. نوع خاص سیستم رأی‌دهی در آمریکا و تعیین رئیس‌جمهور به توسط ۵۳۹ رأی الکترال، تقسیم‌بندی خاصی را در نتایج حاصله پدیدار می‌سازد. به‌عنوان مثال کسب اکثریت آرا در کالیفرنیا توسط اوباما، برای وی ۵۵ رأی الکترال و در مقابل کسب اکثریت آرا در کانزاس توسط رامنی، برای او تنها ۶ رأی الکترال را به همراه آورد. با این حال کسب آرای هفت ایالت مهم و حیاتی همچون اوهایو، ویسکانسن، آیوا، ویرجینیا، نیوهمپشایر، کلراد و نوادا توسط اوباما، پیروزی وی را قطعی و قاطع نمود. جالب آنجاست که در مقایسه با انتخابات سال ۲۰۰۸، اوباما تنها در دو ایالت ایندیانا و کارولاینای شمالی، که قبلاً آرای آنها را به همراه خود داشت، نتیجه را به رامنی واگذار کرده است.
۲. در این انتخابات، تمامی کرسی‌های مجلس نمایندگان، همچنین یک‌سوم کرسی‌های مجلس سنا نیز به رأی گذارده شد. در این میان جمهوری‌خواهان همانند گذشته حایز اکثریت اعضای مجلس نمایندگان شدند و دموکرات‌ها نیز اکثریت سنا را به دست آوردند. در این راستا دو تحول عمده، انتخاب مجدد پاول رایان، همراه انتخاباتی میت رامنی به نمایندگی ویسکانسین و واگذاری کرسی سناتوری ایالت کانتیکت ازسوی جو لیبرمن، سناتور این ایالت به کریس مورفی سناتور دمکرات می‌باشد. لیبرمن سناتوری دمکرات ولی مستقل بود که برای 24 سال کرسی سنای ایالت مذکور را برعهده داشت.
۳. طبق آمارهای اعلام شده ۵۳ درصد رأی‌دهندگان عنوان داشته‌اند که با رفتارها و منش اوباما احساس راحتی می‌‌کنند؛ این آمار درخصوص رامنی ۴۳ درصد بوده است. همچنین نزدیک ۶۰% رأی‌دهندگان موافقت خود با افزایش مالیات‌ها را بیان کرده‌اند، موضوعی که مهم‌ترین تفاوت در نگاه اقتصادی دو نامزد رقیب بود.
۴. طبق آخرین نظرسنجی صورت گرفته از سوی گالوپ ۵ مشکل عمده مدنظر مردم آمریکا در سال‌های آتی به ترتیب «وضعیت اقتصادی» با ۳۷ درصد، «بیکاری» با ۲۶ درصد، «کسری بودجه فدرال» با ۱۲درصد، «نارضایتی از عملکرد دولت» با 9 درصد و موضوع «بیمه‌های درمانی» با ۷ درصد آرا بوده است. این نشان می‌دهد بحث اقتصاد مهم‌ترین مشکل کنونی پیش روی اوباما بوده و به طور یقین در سال‌های آتی نیز همراه او خواهد بود. در این راستا نرخ بیکاری در روز انتخابات ۷/۹ درصد اعلام شد، نرخی که هنوز بالاتر از زمانی‌ است که اوباما در سال ۲۰۰۸ به ریاست جمهوری رسید. همچنین کسری بودجه کلان و بدهی ۱۴ تریلیونی ‌آمریکا همچنان بر گرده دولت آمریکا سنگینی می‌کند. با این وجود جالب آن است که در جریان رقابت‌های انتخاباتی، جامعه آمریکا این عبارت بارها تکرار شده از سوی اوباما را که «اقتصاد هنوز در حال پس دادن تقاص سیاست‌های بوش است» پذیرفت و کمتر به سیاست‌ها و اقدامات چهارساله اخیر اوباما تمرکز نمود. این امر در نخستین نظرسنجی گالوپ در روزهای پس از انتخابات نیز نمود داشت و بر آن اساس عنوان شد که یکی از دلایل رأی‌دهی مردم آمریکا به اوباما، اطمینانی بوده که به آینده اقدامات وی داشته و احساس کرده‌اند که می‌بایست به او فرصت بیشتری داده شود.
۵. در مجموع، نکته مهمی که نمی‌بایست در تحلیل‌ها و ارزیابی‌های چهار سال آتی درخصوص سیاست‌های داخلی و حتی خارجی آمریکا فراموش کرد، شکاف عمیقی است که در یک سال گذشته به جهت تفاوت بالای سیاست‌های اعلامی دو نامزد دموکرات و جمهوری‌خواه و برنامه‌های کاملاً متمایز آنها در جامعه آمریکا پدید آمد. گرچه بعد از اعلام نتایج رأی‌گیری، رامنی برای اوباما آرزوی موفقیت کرد و از دموکرات‌ها خواست که بدون درنظر گرفتن تمایلات حزبی، به پیشرفت آمریکا بیندیشند. با این حال می‌توان انتظار مخالفت‌هایی عمیق‌تر و قاطعانه‌تر در برابر سیاست‌های داخلی و خارجی اوباما را از هم‌اکنون پیش‌بینی کرد. این امر هم در لایه‌های حکومتی و هم اجتماع آمریکا نمود پیدا خواهد کرد. اخیراً مطبوعات و نهادهای نظارتی آمریکا عنوان داشته‌اند که بخش عمده‌ای از بیش از یک میلیارد دلار هزینه تبلیغاتی که در این دوره هزینه شده و عنوان پرخرج‌ترین انتخابات آمریکا را برای انتخابات ۲۰۱۲ به ارمغان آورده، صرف تبلیغات منفی، تلخ و دشمنانه میان دو کاندیدا و نقد صریح برنامه‌ها و اقدامات دو طرف شده است. با این احتساب، اینکه بالای چهل درصد جامعه آمریکا، خواستار سیاست‌های جمهوری‌خواهان باشند و به نامزد این حزب رأی دهند، به همراه رسوب نقد و تبلیغات منفی سنگین دو طرف از همدیگر، نکته‌ای نیست که با گذر زمان به سادگی در کلیت جامعه آمریکا حل شود.