همه بگومگوها از درج واژه «افغان» در صفحه مشخصات شناسنامه‌های الکترونیکی افغانستان شروع شده است. توزیع این شناسنامه‌ها چند سالی است که به‌عنوان یک طرح بزرگ ملی توسط دولت‌های قبلی و فعلی افغانستان در دست اقدام است، اما علاوه‌بر موانع اداری و سخت‌افزاری، اختلاف سیاستمداران و نخبگان افغانستان پیرامون درج مشخصات دارندگان شناسنامه، به یکی از چالش‌های اصلی عملی شدن این طرح تبدیل شده است. در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2014 به‌ویژه در دور دوم، جنجال‌ها و اختلافات عمیقی پیرامون سلامت انتخابات میان جریان‌های مختلف سیاسی پدید آمد که به اذعان بسیاری، آتش آن از گور نقص اسناد هویتی شهروندان افغانستان برمی‌خواست. پوشیده نیست که افغانستان در دهه دوم قرن بیست‌ویکم فاقد سیستم ثبتی و تسجیل دقیق و مدرن است. چند دهه بحران سیاسی متوالی و وقوع جنگ‌های داخلی نظام ثبت احوال و نفوس افغانستان را زمین‌گیر کرده است. درنتیجه درحال‌حاضر جمعیت بسیاری از اتباع افغانستان به‌ویژه زنان فاقد هرگونه اسناد هویتی‌اند و جمعیت معتنابهی نیز دارای سند هویتی تک‌برگی هستند که امکان جعل و مشابه‌سازی آن بسیار محتمل است. بنابراین اینک بسیاری از پروسه‌های ملی افغانستان همانند برگزاری انتخابات پارلمانی و شوراهای ولسوالی معطل توزیع شناسنامه‌های الکترونیکی است تا به باور کارشناسان امکان تکرار تقلب در پروسه‌های انتخاباتی کاهش یافته و درنتیجه انتخابات در افغانستان به منبع خیزش بحران‌های سیاسی تبدیل نشود. بسیاری از کارشناسان براین‌باورند که اگر پروژه توزیع شناسنامه الکترونیکی در دوره ریاست‌جمهوری کرزای انجام شده بود، افغانستان اینک ناگزیر به تحمل حکومت وحدت ملی و درنتیجه گرفتار این همه بحران متراکم نمی‌شد.