سال ۱۳۸۶ را می‌توان به نوعی، سالی شاخص در مسئله هسته‌ای ایران نامید. وقوع تحولات بسیار در گستره موضوع هسته‌ای ایران که تفاسیر بسیار متفاوتی را نیز در نزد کارشناسان و مسئولان امر برانگیختند، ویژگی‌ای را به این دوران بخشید که کمتر در سال‌های گذشته اتفاق افتاده بود. صدور دو قطعنامه علیه ایران در شورای امنیت در ابتدا و انتهای سال؛ انتشار گزارش نهادهای اطلاعاتی آمریکا درخصوص موضوع هسته‌ای ایران و همچنین انتشار ۴ گزارش از سوی البرادعی، مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، و نهایتاً آغاز و پایان حمل محموله‌های سوخت نیروگاه اتمی بوشهر ازجمله تحولات بسیار مهمی بودند که در طی سال ۸۶ هریک به فراخور اهمیت، مدت زمانی در رأس اخبار رسانه‌های جهانی قرار گرفتند و نشان دادند که مسئله هسته‌ای ایران، همچنان بیش از آنکه حقوقی و فنی محسوب گردد، بعد سیاسی غالب‌تری یافته است.

در سال ۸۶ چند نکته درخصوص پرونده هسته‌ای ایران شفاف‌تر شد. نخست قصد و عزم جزم ایران برای استفاده از حق مشروع خود برای برخورداری از انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای. دوم، تلاش بی‌سابقه آمریکا و سه کشور اروپایی برای هماهنگ‌سازی دیدگاه‌ها و مواضع میان خود و از سویی دیگر بین خود و دو کشور روسیه و چین و سوم، روشن‌تر شدن مرزبندی‌های میان کشورهای حامی، فرصت‌طلب و معاند جمهوری اسلامی در موضوع هسته‌ای.

سال ۸۶ از لحاظ موضع‌گیری‌های داخلی، تفاسیر متفاوت نسبت به وقایع و همچنین میزان حمایت مردمی از موضوع هسته‌ای شدن کشور نیز ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارا بود.

در هر حال، آنچه کتاب حاضر تلاش دارد بدان دست یابد، ارائه تصویری تا حد امکان جامع از سیر تحولات هسته‌ای سال ۱۳۸۶، بررسی دیدگاه‌های مطرح در محافل رسمی و مطالعاتی غرب، میزان و گستره تحولات اتمی در سایر نقاط جهان، ارائه شمایی کلی از تلاش ایران برای کسب فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای در طی پنج دهه، یک نگرش کوتاه به بحث فنی فراوری و غنی‌سازی و در نهایت ارائه مجموعه‌ای از برخی اسناد کاربردی در این زمینه است.