هفتمین سالگرد انقلاب یاس در تونس مصادف با آغاز موج جدیدی از اعتراض‌های مردمی علیه سیاست‌های ریاضتی دولت شد؛ در شرایطی که بسیاری از ناظران سیاسی از الگوی موفقیت‌آمیز گذار به دموکراسی در تونس سخن می‌گویند و این کشور را الهام‌بخش سایر جنبش‌های دموکراسی‌خواهانه در خاورمیانه و شمال آفریقا درنظر می‌گیرند؛ شیوع اعتراضات خیابانی از هشتم ژانویه سال جدید میلادی نگرانی‌ها را از به بن بست رسیدن پروژه دموکراسی و حاکمیت قانون در تنها کشور باثبات بهار عربی افزایش داده است. قابل ذکر است که انقلاب گل یاس در تونس با کمترین میزان خشونت و خونریزی به موفقیت رسید و برخلاف سایر کشورهای بحران‌زده خاورمیانه، ارتش و نیروهای امنیتی تونس با ایستادن در کنار مردم، نقشی تاریخی در گذار از نظام اقتدارگرای بن علی به دموکراسی ایفا کردند. طی هفت سال اخیر نیز با وجود اتفاقات تلخی همچون حمله به سفارت آمریکا، حادثه تروریستی شهر ساحلی سوسه 2015، روند نسبتاً باثباتی در عرصه سیاست و حکومت در این کشور شاهد هستیم. حزب اسلامی النهضه دوران حضور چهارساله خود را در عرصه قدرت با موفقیت به پایان رساند و سکان قدرت را در یک فضای آرام و امن به «ندای وطن»، رقیب حزبی خود واگذار کرد. چرخش موفقیت‌آمیز الیت‌های قدرت در تونس، اعتبار و قدرت نرم این کشور را در میان افکار عمومی منطقه و جهان به‌شدت ارتقا داد. هم‌اکنون نیز دولت باجی قائد السبسی به روزهای پایانی خود در فضای سیاسی تونس رسیده است. این امر نشان از این دارد که طیف خواسته‌ها در تونس بیش از آنکه جنبه حکومتی و سیاسی داشته باشد، رنگ و بوی اقتصادی و معیشتی دارد. ازهمین‌رو، بی‌جهت نیست که از فردای نهایی شدن لایحه ریاضتی ازسوی دولت، موجی از اعتراض‌ها شهرهای بزرگ و کوچک تونس را دربر گرفت. شهرهایی همچون سیدی بوزید و کاسیرینه که در سال 2010 پیشگام در مبارزه و مقاومت علیه دیکتاتوری 23 ساله بن علی بودند و موفق به زیر کشاندن بن علی از سریر قدرت شدند؛ امروزه نیز با گذشت قریب به یک دهه از انقلاب یاس، به جبهه اصلی مبارزه علیه سیاست ناکارآمد اقتصادی دولت السبسی تبدیل شدند.