فرار رو به جلو در قالب سینمایی
هدف رژیم صهیونیستی برای پوشاندن شکست‌های اطلاعاتی
به نظر می‌رسد رژیم صهیونیستی رویکرد جدیدی برای ارائه سازمان‌های اطلاعاتی خود در پیش گرفته است. مسیری که با باور سنتی آن رژیم یعنی «اطلاعات درختی است که در تاریکی می‌روید» در تضاد است. ساخت مینی سریال شش قسمتی «جاسوس» و فیلم «مامور» که هر دو از ساختار ضعیفی برخوردارند و نتواسته‌اند جذابیت‌های سینمایی را یدک بکشند، شاهدی بر این مدعاست. به نظر می‌رسد، موفقیت مستند «دروازه‌بانان» ساخته درور موره در سال 2012 که بر اساس مصاحبه با شش تن از مدیران اسبق سازمان امنیت داخلی رژیم صهیونیستی تهیه شده است و تلاشی بود برای اعلام تحت کنترل بودن و سفید کردن این سازمان که نمادی از تروریسم دولتی است، و افشای شکست‌ها و افتضاحات پی‌درپی جامعه اطلاعاتی این رژیم که امروزه در پرتو انفجار اطلاع‌رسانی در هزاره جدید قابل کتمان نیست، عاملی بر اصرار این رژیم در تولید محصولاتی از این دست باشد. اما مهم‌تر از همه رژیم صهیونیستی با ساختار جعلی خود، نیازمند به دست آزیدن و چنگ‌زدن بر عناصر هویتی است که به طور قطع از آن بی‌بهره است. عناصری که هر ملیت با سابقه با تکیه بر آن‌ها، زیرساخت‌های ملی خود را در سطوح مختلف مستحکم می‌نماید و عاملی است در یکپارچگی جامعه. با این رویکرد و بنا بر نقصان قابل‌توجه این رژیم در وجود هرگونه سابقه تاریخی و اشتراکات و نمادهای فرهنگی، در چندین سال اخیر تلاش کرده است، موساد را به عنوان نمادی از رژیم صهیونیستی معرفی نماید. با این مقدمه نگاهی گذرا خواهیم داشت به فیلم مامور و مینی سریال جاسوس.
مینی سریال جاسوس به گارگردانی گیدئون راف از رژیم صهیونیستی و مکس پری، ماجرای واقعی جاسوسی الی کوهن از سوریه درخلال دهه 70 میلادی را در دستور کار قرار داده است. جاسوسی که اقدامات او، کمک شایانی به پیروزی رژیم اشغال‌گر قدس در جنگ شش روزه 1967 نمود. بازیگر اصلی این فیلم که نقش الی کوهن را بازی می‌کند، ساشا بارون کوهن، کمدین انگلیسی است. این سریال امتیاز بالایی از کارشناسان سینمایی کسب نکرده است.
فیلم مامور توسط کارگرانی از رژیم صهیونیستی بر اساس رمانی به زبان عبری با نام «آموزگار انگلیسی» نوشته یک افسر اطلاعاتی سابق، ایفتاچ ریچر-اتیر، تولید شده است. بازیگران این فیلم هیچ یک از هنرپیشه‌های مطرح نیستند و هم‌چنین فیلم امتیاز پایینی چه در میان تماشاچیان و چه در میان صاحب‌نظران سینما به دست آورده است. چرا که نه تنها شگفتی در این فیلم وجود ندارد بلکه موضوع جدیدی نیز پیش‌روی بینده قرار نمی‌گیرد. موضوع فیلم درباره راشل با بازی دیان کروگر زنی اروپایی است که توسط موساد برای فعالیت جاسوسی در جمهوری اسلامی ایران (فعالیت‌های هسته‌ای) استخدام می‌شود. اما بزودی وی تهدیدی برای سازمان هادی تلقی می‌گردد.
هر دو فیلم در سال 2019 به صورت چندملیتی ساخته و پخش شده است. سازمان محوری در هر دو فیلم موساد است. موضوع هر دو فیلم انتقال یک جاسوس نفوذی به کشور حریف (هدف سخت) می‌باشد؛ اولی به سوریه، دومی به جمهوری اسلامی ایران. به همین دلیل بخشی از هر دو فیلم به تهیه پوشش هویتی برای مامور اختصاص می‌یابد. در هر دو فیلم، هادی عملیات عنصر مهمی از فیلم می‌باشد. هر دو فیلم به طور سوگیرانه‌ای کشور هدف را سخیف و ضعیف به نمایش می‌کشد. در سریال جاسوس این موضوع حتی در دقایقی سریال جاسوس را مضحک می‌کند. هر دو فیلم چه از نظر تماشاگران و چه از نظر کارشناسان امتیاز پایینی کسب می‌کند. اما نکته مهم:
فیلم‌های اطلاعاتی و جاسوسی ساخته شده توسط رژیم صهیونیستی تا پیش از اکران و پخش فیلم مامور را می‌توان به طور کلی ذیل یکی از چهار موضوع دسته‌بندی کرد: موضوع واهی هولوکاست و مسائل متنابه آن (مانند تشیع جنازه در برلین، 1966)؛ دستگیری مجرمان جنگی نازی؛ مقابله با گروه‌های فلسطینی؛ و جلوگیری از دستیابی اعراب به تسلیحات راهبردی و عملیات و فعالیت‌های اطلاعاتی در کشورهای عربی. اما همان‌گونه که جفری تی ریچلسون در سال 2007 پیش‌بینی می‌کند، جمهوری اسلامی ایران، به عنوان دسته پنجم پس از چهار موضوع پیش گفته، سناریویی برای ساخت فیلم‌های اطلاعاتی رژیم اشغال‌گر قدس می‌شود. چرایی این امر را می‌بایست در راهبرد اقدامات پیش‌دستانه به عنوان استراتژی اولی این رژیم جستجو کرد. به همان علتی که پذیرفتن شکست اطلاعاتی ماجرای اشرف مروان برای این رژیم سخت است و توان پذیرفتن آن را ندارد و تلاش می‌کند با انتشار مقاله (نگاه کنید به مقالات یوری-بار جوزف) و فیلم «فرشته» خود را تبرعه کند، به همین دلیل با فرار رو به جلو، با عملیات روانی در قالب سینمایی، شکست‌های اطلاعاتی خود از جمهوری اسلامی ایران را پوشش دهد تا شاید مبادا این تک برساخته هویتی مجعول خود، این گوساله سامری را نیز از دست بدهد.
نظر شما