تصویب قانون 4310 در مجلس نمایندگان آمریکا و تهدیدات متصور برای جمهوری اسلامی ایران
تصویب قانون 4310 در مجلس نمایندگان آمریکا و تهدیدات متصور برای جمهوری اسلامی ایران
چهارشنبه 24 خرداد 1391
درآمد
قانون «اختیارات دفاع ملی» با نام اختصاری H.R. 4310 برای سال مالی 2013 یکی از لوایح بودجه است که در تاریخ 28 مارس 2012 به مجلس نمایندگان ارائه شده و این مجلس در 18 مه آن را با 299 رأی موافق، در برابر 120 مخالف و 12 رأی ممتنع تصویب و به مجلس سنا فرستاد. در صورت تصویب در سنا، این لایحه به صورت قانون درآمده و برای اجرا به رئیس‌جمهور ابلاغ می‌شود.
در قانون مصوب در مجلس نمایندگان آمریکا بودجه پایه دفاعی کشور معادل 554 میلیارد دلار تعریف شده است که این بودجه شامل هزینه‌های پنتاگون و همچنین هزینه‌های مربوط به فعالیت‌های دفاع هسته‌ای وزارت انرژی آمریکا می‌شود. مجلس نمایندگان آمریکا علاوه بر این، مجوز اختصاص 5/88 میلیارد دلار برای جنگ افغانستان و سایر عملیات‌های خارجی را ارائه نمود. لذا در مجموع، مجلس نمایندگان آمریکا مجوز اختصاص 5/642 میلیارد دلار به هزینه‌های نظامی کشور در سال 2013 میلادی را صادر کرده است.
در قانون دفاع ملی آمریکا علاوه بر تنظیم سطح هزینه‌های نظامی کشور، بار دیگر بر قدرت رئیس‌جمهوری آمریکا جهت بازداشت نامحدود تروریست‌های مظنون در آمریکا و انتقال آنها به بازداشت‌های نظامی تأکید شده است.
اما آنچه در این میان از اهمیت برخوردار است اختصاص دادن فصلی مجزا از این قانون به ایران است که اقدام نظامی ایالات متحده علیه ایران را توجیه می‌کند. در بند پایانی بخش 1221 این لایحه، اقدام نظامی علیه ایران به سیاست دولت آمریکا تبدیل شده است: «این باید سیاست ایالات متحده باشد که همه اقدامات لازم، شامل اقدام نظامی (در صورت لزوم) را به منظور بازداشتن ایران از دستیابی به سلاح هسته‌ای که منافع آمریکا، متحدانش، و دیگر همسایگان را تهدید می‌کند، اتخاذ کند». در بند دوم بخش 1222 نیز خطاب به رئیس‌جمهور ایالات متحده و وزیر دفاع این کشور آمده است: «رئیس‌جمهور، به‌عنوان فرمانده کل قوا و وزیر دفاع ایالات متحده باید به تقویت حضور ناوگان پنجم ایالات متحده در خاورمیانه و به انجام آرایش نظامی، مانور، و یا دیگر اقدامات و هماهنگی فعالیت‌های نظامی که در سیاست ایالات متحده در بخش 1221 شرح داده شده مبادرت ورزند».
اهداف ایالات متحده از تصویب قانون علیه ایران
1. جدی شدن مذاکرات هسته‌ای ایران و استفاده از این قانون به‌عنوان اهرم فشاری علیه ایران برای پذیرش شروط غرب در دور بعدی مذاکرات: به این معنی که در صورت به نتیجه نرسیدن مذاکرات گزینه نظامی مد نظر خواهد بود. در بند 8 و 9 بخش 1221 آمده است: «با توجه به اینکه تا امروز، پیشنهادهای دیپلماتیک، تحریم و دیگر اقدامات غیرنظامی در قبال ایران باعث نشده دولت ایران برنامه سلاح‌های هسته‌ای خود را کنار گذارد، و با توجه به نامشخص بودن تحریم‌های اضافه‌تر علیه ایران، تهدید به اقدام نظامی می‌تواند فشار بیشتری بر حکومت ایران برای برنامه هسته‌ای این کشور وارد کند». همچنین در بند هفتم آمده است: «به منظور جلوگیری از پیشرفت تسلیحات هسته‌ای، ایالات متحده در همکاری با متحدانش، باید از تمامی عناصر قدرت ملی ازجمله دیپلماسی، تحریم‌های اقتصادی قوی و معتبر، و آماده‌سازی برای گزینه نظامی استفاده کند».
2. کم‌اهمیت جلوه دادن نقش و تهدیدات روسیه در خاورمیانه: با توجه به اظهارات اخیر مدودف در مورد حمله نظامی علیه کشورهای خاورمیانه و احتمال به راه افتادن جنگ هسته‌ای در منطقه، ایالات متحده حداقل در ظاهر قصد دارد نشان دهد که به صورت یک‌جانبه به تصمیماتش عمل می‌کند.
3. مقابله با تهدید ایران مبنی بر بستن تنگه هرمز: بخشی از این قانون مستقیماً به عملیات و مانورهای دریایی برای مقابله با ایران در صورت بستن تنگه هرمز اشاره دارد. در بند چهارم بخش 1222 خطاب به وزیر دفاع آمریکا آمده است: «مانورهای ناوگان دریایی مشابه با مانور بزرگ ناوگان پنجم دریایی ایالات متحده در مارس 2007، به منظور نشان دادن توانایی برای باز نگه داشتن تنگه هرمز و مقابله با استفاده از موشک‌های ضدکشتی و هجوم قایق‌های با سرعت بالا انجام گردد». همچنین در بند چهارم همان بخش ذکر شده است: «حفظ دارایی‌های مناسب دریایی در ضرورت‌های منطقه‌ای به منظور تقویت توانایی‌های ایالات متحده برای راه‌اندازی یک مبارزه پایدار هوایی و دریایی در برابر طیف وسیعی از اهداف نظامی و هسته‌ای ایران، حفاظت از حمل‌ونقل کشتی‌ها، و ممانعت از اقدامات تلافی‌جویانه ایران علیه منافع آمریکا در منطقه».
4. نزدیک شدن به موعد تحریم‌های نفتی غرب علیه ایران: برای غرب نیز رسیدن به توافق با ایران، کم‌هزینه‌تر از قطع صادرات نفتی و عواقب پس از آن است؛ بنابراین، از نگاه آمریکا تصویب این قانون می‌تواند اهرم فشاری برای پذیرفتن شرایط غرب توسط ایران قبل از آغاز تحریم‌ها باشد.
5. بهره‌برداری اوباما از این قانون با نزدیک شدن به انتخابات ریاست‌جمهوری 2012: از آنجایی که موضوع ایران یکی از داغ‌ترین و مهم‌ترین موضوعات مناظرات انتخاباتی در آمریکاست، هدف از گنجاندن موضوع ایران در آن می‌تواند این نکته را القا کند که ایالات متحده و شخص اوباما برای حل‌وفصل موضوع ایران حتی به صورت حمله نظامی مصمم هستند. در رابطه با همین موضوع در بند ششم بخش 1221 آمده است: «رئیس‌جمهور اوباما در تاریخ 24 ژانویه 2012 اظهار داشت، اجازه نمی‌دهیم شکی وجود داشته باشد؛ آمریکا مصمم است از دستیابی ایران به تسلیحات هسته‌ای جلوگیری کند، و برای دستیابی به این هدف هیچ گزینه‌ای خارج از میز نخواهد بود».
6. تأمین حداکثری امنیت اسرائیل: با توجه به یکی از قانون‌های اخیر کنگره که ایالات متحده را به حمایت از اسرائیل و تأمین امنیت این کشور در خاورمیانه ملزم می‌سازد، این قانون نیز در همین راستا ارزیابی می‌گردد. در بند سوم بخش 1221 یکی از دلایلی که ایالات متحده را به اقدام نظامی علیه ایران ملزم می‌سازد اینگونه ذکر شده است: «با استفاده از کمک ایران در طول چند سال گذشته، سوریه، حزب‌الله، و حماس با افزایش ذخایر خود از راکت، با بیش از شصت هزار راکت در حال حاضر آماده مقابله با اسرائیل می‌شوند. ایران به اضافه کردن موشک‌های بالستیک و کروز به زرادخانه‌اش ادامه داده است که همسایگان ایران (اسرائیل) و نیروهای مسلح ایالات متحده در منطقه را تهدید می‌کند». همچنین در بخش دوم آمده است: «ایران به زودی ممکن است به قابلیت تولید سلاح‌های هسته‌ای دست پیدا کند؛ توسعه‌ای که به تهدید منافع ایالات متحده، بی‌ثبات کردن منطقه، تشویق گسترش سلاح‌های هسته‌ای منطقه‌ای، تشویق و جسارت بیشتر ایران، پیشرو شدن ایران در سطح جهانی کشورهای حامی تروریسم و فراهم شدن آن به‌عنوان ابزاری برای تهدید همسایگانی مانند اسرائیل منجر شود».
نظر شما