نگاهی به مقدورات و نقش زیردریاییهای دلفین رژیم صهیونیستی در آبهای منطقه‌ای ایران
همزمان با نزدیک شدن سالگرد ترور شهید سردار قاسم سلیمانی و افزایش دامنه تنشها در منطقه، ایالات متحده دست به اعزام واحدهای نظامی هوایی و دریایی مانند بمبافکنهای استراتژیک B-52، ناوگروه هواپیمابر نیمیتز(USS Nimitz)، ناوگروه آبی – خاکی ماکین آیلند (USS Makin Island)، و زیردریایی هستهای جورجیا از کلاس اوهایو (USS Georgia) به منطقه خلیج فارس و شمال اقیانوس هند (دریای عرب و ناحیه شاخ آفریقا) زد.
با وجود اینکه مقامات آمریکایی ادعا میکنند که استقرار این تجهیزات در منطقه صرفاً جنبه تدافعی و بازدارنده در برابر تهدیدات جمهوری اسلامی ایران دارد اما این اقدامات به شایعات منتشر شده درباره قصد دونالد ترامپ جهت یافتن بهانهای برای صدور فرمان یک حمله نظامی به زیرساختهای دفاعی و نیز تأسیسات هستهای ایران در آخرین روزهای باقی مانده از دوران ریاست جمهوری‌اش دامن زده است. به عقیده گروهی از ناظران، ممکن است این حمله به هدف کارشکنی و جلوگیری از مذاکرات احتمالی میان ایران و دولت بایدن برای احیای توافق برجام در آینده انجام شود.
هرچند حضور واحدهای نظامی ایالت متحده از جمله ناوهای هواپیمابر و زیردریاییهای هستهای در آبهای خلیج فارس دیگر رویدادی بیسابقه به شمار نمیآیند اما خبر اعزام یک فروند زیردریایی کلاس دلفین (Dolphin Class) رژیم صهیونیستی به منطقه و اعلام مقامهای این رژیم مبنی بر آنکه این شناور در حال حرکت به سوی ناحیه خلیج فارس است تا هشداری به تهران در برابر حمله انتقامی بر ضد اسرائیل بدهد، اقدامی کما بیش بیسابقه محسوب میشود. اعزام این زیردریایی دلفین اسرائیلی به آبهای نزدیک به ایران، باردیگر توجه را به این نوع شناور، و نقش آن در نیروی دریایی رژیم صهیونیستی جلب کرده است.
این نوشتار قصد دارد که ضمن ارائه اطلاعاتی درباره خصوصیات و توانمندیهای زیردریایی دلفین رژیم صهیونیستی، تصویر روشنتری درباره پیامدهای استقرار این شناور در نزدیکی آبهای سرزمینی جمهوری اسلامی ایران را در اختیار خواننده قرار دهد.
پیشینه و نقش زیردریاییهای دلفین در نیروی دریایی رژیم صهیونیستی
وزارت دفاع رژیم صهیونیستی به منظور مدرنیزه کردن ناوگان زیرسطحی نیروی دریایی خود در ژانویه 1990 نخستین زیردریایی کلاس دلفین را به کارخانه کشتیسازی آلمانی Howaldtswerke – Deutsche Werft (HDW) در بندر کیل که اکنون بخشی از دفتر طراحی Thyssen Kurpp Marine Systems (TKMS) است، سفارش داد اما در نوامبر همان سال این سفارش به سبب نیاز به تخصیص مجدد بودجه دفاعی جهت مقابله با تهدیدات عراق بر ضد اسرائیل در جریان اشغال کویت و جنگ اول خلیج فارس در سال 1991 لغو گردید. اما متعاقباً، دولت آلمان بودجه ساخت نخستین سه فروند از زیردریاییهای سفارش داده شده از سوی تلآویو به نام‌های «دلفین»، «له‌ویاتان» (Leviathan) و «تکوما» (Tekuma) را متقبل شد. این سه شناور میان سال‌های 1999 تا 2000 به نیروی دریایی رژیم صهیونیستی تحویل داده شدند.
در نوامبر 2005، گرهارد شرودر، صدراعظم وقت آلمان فروش چهارمین و پنجمین فروند زیردریاییهای کلاس دلفین به نام‌های «تانین»(Tanin) و «راخاو» (Rahav) به مبلغ 17/1 میلیارد دلار را از محل کمک بلاعوض دولت آلمان به اسرائیل تصویب کرد. در مارس 2012، تلآویو به آلمان سفارش ششمین فروند از این نوع شناور به نام «دراگون» (Dragon) را به مبلغ 2 میلیارد دلار ثبت کرد. در اواخر سال 2016، اتهامات فساد مالی از سوی دادگستری اسرائیل در ارتباط با معامله زیردریاییهای دلفین علیه دولت بنیامین نتانیاهو مطرح گردید. چند دستیار نزدیک نتانیاهو در این مورد مظنون به دریافت رشوه در جریان خرید شناورهای دلفین ازشرکت « تایسن گروپ» هستند. اتهامات مذکور تحت عنوان «پرونده زیردریاییهای دلفین» همچنان در دادگاههای قضایی رژیم صهیونیستی گشوده است. با این وجود در اکتبر 2017، تلآویو و برلین اعلام کردند که آنها توافق خرید سه فروند اضافه زیردریایی دلفین برای نیروی دریایی اسرائیل را به امضا رساندند که قرار است تا سال 2027 تحویل داده شوند. این سه فروند اخیر، قرار است جایگزین سه شناور اولیه کلاس دلفین شوند که تا آن هنگام تقریباً سی ساله خواهند شد. در این مورد نیز دولت آلمان هزینه ساخت این سه شناور جدید را بر عهده خواهد گرفت.
زیردریایی دیزلی- برقی نسبتاً کوچک دلفین در وهله نخست برای گشتزنی در آبهای ساحلی طراحی شده اما میتواند در عملیات ویژه مانند پیادهکردن تیم‌های کماندویی دریایی و مردان قورباغهای جهت انجام ماموریتهای خرابکاری و جمعآوری اطلاعات شرکت کند. تجهیز نیروی دریایی رژیم صهیونیستی به دستکم شش فروند زیردریایی کلاس دلفین به آن رژیم قدرت حضور و انجام مأموریتهای متنوعی در آبهای عمیق را میدهد. زیردریایی کلاس دلفین دارای چهار لوله پرتاب اژدهای بزرگ 650 میلیمتری و شش لوله پرتاب اژدر های 533 میلیمتری است که همچنین برای شلیک موشکهای ضد کشتی «هارپون» (Harpon) و موشکهای کروز «پاپ آی توربو» (Popeye Turbo) به کار گرفته میشود.
براساس گزارشهای منتشر شده طی سال‌های اخیر، رژیم صهیونیستی توانسته تا موشکهای پاپ آی توربو را به کلاهک هستهای به قدرت تخمینی دو کیلو تن – تقریباً 14 برابر نیرومندتر از بمب اتمی هیروشیما- مسلح کند. بدین ترتیب، رژیم صهیونیستی علاوه بر سلاح‌های هستهای زمینپایه (کلاهک اتمی نصبشده بر موشکهای بالستیک یریخو) و هواپایه (بمبهای اتمی قابل پرتاب از هواپیماهای نیروی هوایی)، اکنون دارای سلاح هستهای دریاپایه به عنوان سکوی انجام حملات ثانویه (انتقامی) هستهای است.
به عقیده تحلیلگران، ترکیب زیردریایی دلفین با موشکهای کروز دارای کلاهک هستهای، ابزاری بازدارنده در اختیار رژیم صهیونیستی برای تضمین امنیت خود قرار میدهد و به دشمنان این رژیم گوشزد میکند که در صورت حمله اتمی به این سرزمین، قدرت انتقام گرفتن این رژیم از میان نمیرود و آنها همچنان قادر خواهند بود از آبهای آزاد دست به تلافیجویی هستهای بزنند.
به گفته کارشناسان، حملات عراق با موشکهای «اسکاد» به رژیم صهیونیستی در جریان جنگ 1991 خیلج فارس، تلآویو را بر آن داشت تا زرادخانه خود را علاوه بر تسلیحات هستهای زمین و هواپایه، به سلاح هستهای دریاپایه نیز مجهز نماید. به عقیده آنها ویژگی بقاپذیری هرچه بیشتر قدرت هستهای دریاپایه به رژیم صهیونیستی توان بازدارندگی هستهای انعطافپذیر و بقاپذیر حداکثری میدهد. زیردریاییها قادرند هفتهها و حتی ماهها در حالت غوطهوری از نظرها پنهان بمانند، دست به گشتزنی مخفیانه بزنند و با دریافت دستور حمله، اقدام به پرتاب موشکهای هستهای از زیر آب کنند. توان ایراد «ضربه ثانویه اتمی» با هدف ایجاد توان بازدارندگی هستهای موجب میشود که دشمنان رژیم صهیونیستی در مورد حمله اتمی به این رژیم تعمق و تفکر بیشتری کنند. در سال‌های 2000 و 2002، نیروی دریایی آمریکا پرتابهای آزمایشی یک موشک دریاپایه از زیردریاییهای اسرائیلی در اقیانوس هند (در نزدیکی سواحل سریلانکا) را ثبت کرد. اگرچه رژیم صهیونیستی این گزارشها را تأیید نکرده اما هانس روهل (Hans Ruhel)، مسئول پیشین دفتر برنامهریزی سیاسی در دولت آلمان اعلام کرده بود که سیاستمداران این کشور با توجه به اطلاعات فنی واصله به این نتیجه رسیده بودند که رژیم صهیونیستی در پی تجهیز زیردریاییهای آلمانی کلاس دلفین به تجهیزات هستهای است.
درهمین حال، ژنرال هیدای زیلبرمن (Brig.Gen Hidai Zilberman)، سخنگوی ارتش رژیم صهیونیستی در مصاحبه خود با سایت خبری «الف» (Elph) عربستان سعودی که در روز 23 دسامبر 2020 منتشر شد، به طور آشکار عبور زیردریایی اسرائیلی از کانال سوئز و حرکت آن به سوی آبهای نزدیک به خلیج فارس را تأیید کرد. وی گفت: «زیردریایهای ما در هر آبراهی در خاورمیانه درحال تردد هستند. اسرائیل از نزدیک تحرکات ایران در منطقه را زیرنظر دارد. ایران در تلاش برای حمله به اسرائیل از خاک عراق و یمن است و از اینرو، اسرائیل این کشور را نیز تحت نظر دارد.» برپایه اطلاعات منتشر شده زیردریایی اسرائیلی کلاس دلفین یک هفته پیش از انتشار مصاحبه مذکور، وارد دریای سرخ شده و اکنون در راه منطقه خلیج فارس است.
حرکت این زیردریایی همزمان با دیدار ژنرال مارک میلی (Gen. Mark Milley)، رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح ایالات متحده از اسرائیل به منظور سازماندهی یک سلسله تدابیر مشترک در برابر ایران در صورت حمله این کشور به اسرائیل بوده است. به گفته بارک راوید (Barak Ravid)، کارشناس مسائل منطقه‌ای در سایت خبری «والا نیوز»، اعزام این زیردریایی اقدامی برای کسب آمادگی در صورت به حقیقت پیوستن سناریوی اقدام نظامی آمریکا علیه ایران پیش از پایان دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ در بیستم ژانویه 2021 ارزیابی میشود.
در مقابل، شماری از تحلیلگران، احتمال استفاده رژیم صهیونیستی از این نوع زیردریاییها برای انجام ضربات پیشدستانه مؤثر متعارف یا هستهای بر ضد اهداف ایرانی را احتمالاً به واسطه محدود بودن ظرفیت حمل تعداد موشکهای کروزی که یک فروند شناور دلفین قادر به حمل آنها بوده، اندک می‌دانند. به این دلیل، هدف اولیه تلآویو از اعزام این زیردریایی به منطقه، محدود به ایفای نقش یک «هشداردهنده» استراتژیک به ایران و ارسال این پیام خواهد بود که رژیم صهیونیستی امکان نزدیک شدن هرچه بیشتر به خاک اصلی و سواحل این کشور را دارد.
از سوی دیگر، اما شاید این نخستین سفردریایی زیردریاییهای کلاس دلفین رژیم صهیونیستی به منطقه نبوده باشد. گزارشهای منتشر شده ظرف سال‌های گذشته حاکی از اعزام این نوع شناورهای اسرائیلی به آبهای خلیج فارس بوده تا نقش بازدارنده را در مقابل استفاده از موشکهای بالستیک از سوی ایران، سوریه یا حزبالله ایفا کنند. در ژوئیه 2009، یک زیردریایی دلفین با عبور از کانال سوئز وارد دریای سرخ شد. در می 2010، گزارش تأیید نشدهای حاکی از آن بود که تلآویو به طور دائم دستکم یک فروند از زیردریاییهای خود را به حال آمادهباش در حوالی آبهای خلیج فارس نگه میدارد.
همچنین گزارش دیگری در ژوئن 2010 ادعا میکرد بندرگاه منامه در بحرین که قرارگاه ناوگان پنجم نیروی دریایی ایالات متحده به شمار میآید، به عنوان پایگاه تدارکاتی و سوختگیری احتمالی زیردریاییهای اسرائیلی مورد استفاده قرار میگیرند زیرا اسرائیلیها فاقد کشتیهای رساننده تدارکات به زیردریاییها در ناوگان خود هستند. هرچند این گزارش از سوی مقامات بحرینی تکذیب شد. شیخ بن احمد آل خلیفه، وزیر دفاع بحرین در این مورد به حسین امیرعبدالهیان، سفیر وقت ایران در منامه گفته بود :«ما رژیم صهیونیستی را به عنوان دشمن خود و دشمن تمامی مسلمانان جهان مینگریم. بحرین به هیچ ترتیبی به اسرائیل اجازه نمیدهد که نیروی نظامی خود را در آبهای این کشور مستقر کند.»
پایگاه اصلی زیردریاییهای کلاس دلفین رژیم صهیونیستی در بندر حیفا قرار دارد و این شناورها معمولاً در دریای مدیترانه مستقر هستند، هرچند مواردی از استقرار این زیردریاییها در دریای سرخ جهت انجام تمرینات هم به چشم خورده است اما بندر ایلات از دیدگاه استراتژیک برای استقرار این زیردریایی مناسب نبوده و ورودی خلیج عقبه در تنگه تیران که بندر ایلات در آن قرار دارد، برای عبور و مرور این شناور محدود به شمار میآید.
براساس گزارشهای منتشر شده از سوی منابع خبری سودانی، در نوامبر و دسامبر 2011، زیردریاییهای اسرائیلی در حمله علیه کاروانهای قاچاق تسلیحات ساخت ایران به نوار غزه در سودان شرکت داشتند. به گزارش روزنامه «جروزالم پست» و سایت خبری «اسرائیل نشنال پست» در روز یکشنبه 14 ژوئیه 2013، و نیز مقاله روزنامه ساندی تایمز چاپ لندن در 5 ژوئیه همان سال، حملات موشکی علیه بندر لاذقیه سوریه به وسیله موشکهای کروز پرتاب شده از یک زیردریایی دلفین رژیم صهیونیستی مستقر در آبهای مدیترانه انجام گرفت. به ادعای این گزارشها، حمله مذکور بر ضد محمولهای از موشکهای کروز ضد کشتی دوربرد «یاخونت» (Yakhont) ساخت روسیه و سیستمهای رادرای مربوط به آن انجام گرفت.
ویژگیهای فنی زیردریایی دلفین
سه فروند از شش فروند زیردریایی کلاس دلفین رژیم صهیونیستی از نوع ارتقا یافته تیپ 2 هستند که در نیمه دهه 2000 سفارش داده شدند، طول بدنه زیردریایی کلاس دلفین 3/57 متر و پهنای آن 8/6 متر است که در نوع 2 به طول بدنه این شناور 12 متر اضافه شده است. همچنین قدرت جابجایی آب در حالت غوطهوری آن نیز 500 تن بیش از نوع قدیمیتر آن است.به علاوه نوع ارتقا یافته این زیردریایی مجهز به یک سامانه «رانش مستقل هوایی» (َAir Independent Propulsion) که به این نوع شناور اجازه میدهد در صورت ضرورت 18 روز در زیرآب باقی بماند و با صدایی بسیار کمتر حرکت کند. طراحی بدنه این شناور نیز به خصوصیت پنهانکاری و رادارگریز بودن آن کمک میکند. در ساخت این بدنه از مواد غیرمغناطیسی استفاده شده که به طور چشمگیری شانس ردیابی شناور به وسیله حسگرهای مغناطیسی از جمله مینهای دریایی مغناطیسی را کاهش میدهد. زیردریایی کلاس دلفین اسرائیلی مجهز به حسگر STN Atlas Elektronik شامل مجموعهای از سونارهای فعال و ایستا، سیستمهای کنترل آتش، ناوبری و عملیات و همچنین سیستم راداری هشداردهنده 4CH (V) 2 Timmex با قابلیت اسکن کننده که قادر به شناسایی محل استقرار رادار دشمن با دقت 5 تا 10 درجه (نسبت به فرکانس)، و نیز سامانه راداری فعال و ایستای جستجوگر سطحی GSU -90 است. این شناور مجهز به سه موتور دیزلی V-16396 SE84 ساخت شرکت MTU Friedrich Shaften است که اکنون شرکت Tognum آن را خریداری کرده است. قدرت این موتورها معادل 12/3 مگاوات یا 4180 اسب بخار است. این زیردریایی همچنین مجهز به سه دستگاه مولد برق Siemens با قدرت 750 کیلووات و یک دستگاه موتور تولید برق Siemens با قدرت 85/2 مگاوات است.
حداکثر سرعت زیردریایی کلاس دلفین نوع یک در حالت غوطهوری 37 کیلومتر در ساعت (20 نات) و در نوع 2 برابر 46 کیلومتر در ساعت (25 نات)، در حالت غوطهوری با داشتن لوله تنفسی و پریسکوپ در سطح آب معادل 20 کیلومتر در ساعت (11 نات) است. برد این زیردریایی 4500 کیلومتر بوده و میتواند تا عمق 350 متر غوطه‌ور شود. این شناور دارای مداومت عملیاتی 30 روزه بدون نیاز به تجدید ملزومات و بازگشت به پایگاه است.
زیردریایی کلاس دلفین علاوه بر اژدر و موشکهای ضدکشتی هارپون برای مأموریت سطحی و زیرسطحی، مسلح به موشکهای کروز پاپ آی توربو است که بر پایه گزارشهای منتشر شده دارای بردی بین 1500 تا 1600 کیلومتر و توانایی حمل کلاهک متعارفی 350 کیلوگرمی از انواع ترکشزا و نفوذکننده و یا کلاهکی هستهای به قدرت 200 کیلوتن (دارای وزن 6 کیلوگرم از نوع پلوتونیومی) است. زیردریاییهای کلاس دلفین قابلیت حمل 16 فروند اژدر یا موشک را دارند. انتظار میرود که چنانچه این شناورها عازم مأموریت از نوع بازدارندگی هستهای باشند، نیمی از ظرفیت حمل تسلیحات آن به حمل سلاح‌های هستهای اختصاص یابد. کارشناسان عقیده دارند در صورت اعزام فوری زیردریایی کلاس دلفین از بنادر حیفا یا ایلات به مأموریت، این شناورها ظرف 10 تا 15 روز خود را به آبهای خلیج فارس برسانند. به ادعای تحلیلگران، زیردریاییهای دلفین رژیم صهیونیستی میتوانند با نزدیک شدن به سواحل ایران، اغلب سایتهای هستهای و یا شهرهای مهم جمهوری اسلامی ایران از جمله تهران در تیررس موشکهای کروز خود قرار دهند.
نتیجه‌گیری
نیروهای دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پس از رفع تحریمهای تسلیحاتی قادر هستند تا در زمینه مقابله با یگانهای زیرسطحی دشمن دست به خرید تجهیزات و فناوریهای مورد نیاز بزنند. در این راستا و برای مقابله با زیردریاییهای دیزلی – الکتریکی نظیر شناورهای کلاس دلفین رژیم صهیونیستی، جمهوری اسلامی ایران میتواند طیفی از تدابیر دفاعی مانند بهکارگیری تسلیحات ضدزیردریایی از خرید شناورهای رزمی دارای تجهیزات ضد زیردریایی تا هواپیماها و بالگردهای ویژه جنگهای زیرسطحی تا تأمین سامانههای سونار مخصوص شناسایی و ردیابی زیردریایی دشمن و همچنین سلاح‌های مانند مینها و اژدرهای مناسب برای مقابله با این نوع تهدید را اتخاذ نماید. ایران همچنین میتواند که در صورت لزوم با خریداری زیردریاییهای جدیدتر مانند زیردریاییهای کلاس لادا ساخت روسیه، توان زیرسطحی خود را تقویت کرده و یا مطالعه و بررسیهایی برای افزودن امکان پرتاب موشکهای کروز دارای قابلیت شلیک از زیر سطح آب برای زیردریاییهای کنونی کلاس کیلو (Kilo) «طارق 110» خود آغاز نماید.
نظر شما