موج تغییرات
موج تغییر خواهی در جهان عرب که از تونس آغاز شد و این بار مصر را نیز در نوردید، گویا خیالی برای فرونشستن ندارد و بر آن است تا سرزمین های دیگری را نیز تحت تاثیر قرار دهد. به نظر می رسد جهان عرب وارد دوران جدیدی از حیات سیاسی خود شده که دیگر بازگشتش به مرحله قبل غیرممکن است: دوران زوال و سقوط نظام های خودکامه و اقتدارگرا. این دوران بیش از هر چیز محصول رشد آگاهی مردم و در مقابل، بروز نبودن نظام های سیاسی در پذیرش خواسته های مردم است. جالب اینجاست که کشورهای عربی که شکل نظامشان به ظاهر جمهوری است بیشتر در معرض بروز اعتراض های مردمی هستند تا کشورهایی که نظامشان پادشاهی است.

مبارک رفت اما فرجامش سرمشقی برای دیکتاتورهایی خواهد بود که همچون وی سال ها صدای مردم را نشنیدند و هنگامی که عصیانشان را دیدند دیگر زمان برای تغییر رویه گذشته بود. اما افسوس که "عبرت ها زیادند، اما عبرت گیرندگان کم"؛ چرا که مبارک نیز، سرنوشت دیکتاتورهای پیش از خود را سرمشق قرار نداد و درست در روزی سرنگون شد که سی و دو سال پیش از آن، نظام شاهنشاهی در ایران، سقوط کرد.