دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران: مطالعه موردی لبنان
 |
|
چاپ نخست: اسفند ماه ۱۳۹3 |
|
شابک: ۹ ـ ۲۲۱ ـ ۵۲۶ ـ ۹۶۴ ـ ۹۷۸ |
|
قیمت: ۱۷۵۰۰ تومان
|
دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران: مطالعه موردی لبنان
تألیف: دکتر روح‌الأمین سعیدی
انتشارات موسسه ابرار معاصر تهران، کتاب تخصصی
کد بازیابی در کتابخانه دیجیتالی دید: F66EC8A
انتشارات موسسه ابرار معاصر تهران، کتاب تخصصی
کد بازیابی در کتابخانه دیجیتالی دید: F66EC8A
تغییر و تحولات شگرف جهانی در عصر ارتباطات و اطلاعات که موجب افزایش بی‌سابقة پیوندها و تعاملات کنشگران گوناگون دولتی و غیردولتی در گستره‌ای به وسعت کل سیارة مسکون شده است، و نیز رواج ایدة تکثرگرایی فرهنگی و ضرورت حاکم بودن فضای چندصدایی در محیط بین‌الملل برای جلوگیری از سیطرة یک فرهنگ، دیدگاه یا تفکر خاص، دولت‌ها را به بازنگری در رویکردها و رویه‌های پیشین خود واداشته است که انعکاس آن را به‌وضوح می‌توان در رشد چشمگیر دیپلماسی عمومی مشاهده کرد.
دیپلماسی عمومی به اقتضای شرایط نوین دنیای امروز دیگر رابطه‌ای یک‌سویه و مبتنی‌بر تک‌گویی و ارتباط نامتقارن با مخاطبان برای تغییر رفتار و کنترل آنان نیست، بلکه حکم تعاملی دوسویه، متقارن و گفتگومحور را پیدا کرده است که هدفِ رسیدن به شناخت و درک متقابل و تقویت اشتراکات را دنبال می‌کند و به دیدگاه‌های مخاطبان نیز توجه دارد. به‌نظر می‌رسد ظهور دیپلماسی عمومی نویدبخش مهیاتر شدن شرایط برای شکل‌گیری عرصة عمومی جهانی است که در آن، کنش ارتباطی بر‌مبنای گفتگوی آزادانه و مستدلِ همة کنشگران جایگزین کنش استراتژیک بر‌مبنای ارتباط آمرانة متکی به مناسبات قدرت می‌شود.
لذا دیپلماسی عمومی امروزه به‌عنوان یکی از ابزارهای کارآمد ارتباط و تعامل دولت‌ها با کنشگران غیردولتی و گروه‌های مردمی جایگاه رفیعی یافته است و سرمایه‌گذاری کلان قدرت‌های بزرگ جهانی مانند: آمریکا و چین در‌این‌زمینه، نشان از اهمیت روز‌افزون آن دارد. درنتیجه، پیش‌بینی می‌شود که برجستگی نقش و کارکرد دیپلماسی عمومی در عرصة معادلات آتی نظام بین‌الملل پیوسته تداوم یابد.
نظر به رفعت جایگاه دیپلماسی عمومی در بستر کنونی نظام جهانی، طبعاً جمهوری اسلامی ایران نیز نمی‌تواند از بذل توجه به این ابزار کارآمد غفلت ورزد، بلکه باید به موازات پیشبرد دیپلماسی رسمی دولت‌محور، برنامه‌های راهبردی گسترده‌ای را نیز برای درک و شناخت، اطلاع‌رسانی و اعمال نفوذ بر افکار عمومی سایر کشورها در قالب دیپلماسی عمومی طراحی و اجرا کند. اما دیپلماسی عمومی مفهوم نوظهوری در فضای سیاسی جمهوری اسلامی ایران به‌شمار می‌آید و هنوز الگو و نقشة راه مشخصی به‌منظور تعیین نحوة برقراری ارتباط با افکار عمومی فراسوی مرزها و چگونگی کاربست منابع قدرت نرم کشور برای پیشبرد یک دیپلماسی عمومی هدفمند در اختیار مسئولان دستگاه سیاست خارجی نیست.
درنتیجه، ترویج هرچه بیشتر ادبیات دیپلماسی عمومی در فضای علمی کشور می‌تواند اقدام مؤثری جهت گسترش و تثبیت آن در عرصة سیاسی باشد. مؤسسة فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر تهران تلاش دارد به اقتضای رسالت پژوهشی خود نقش کوچکی را در‌این‌زمینه ایفا کند. به‌نظر می‌رسد انتشار کتاب حاضر گامی در راستای تقویت پشتوانة فکری و نظری سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران خواهد بود. امید است که حاصل کار مورد قبول و رضایت مخاطبان گرامی قرار گیرد.
دیپلماسی عمومی به اقتضای شرایط نوین دنیای امروز دیگر رابطه‌ای یک‌سویه و مبتنی‌بر تک‌گویی و ارتباط نامتقارن با مخاطبان برای تغییر رفتار و کنترل آنان نیست، بلکه حکم تعاملی دوسویه، متقارن و گفتگومحور را پیدا کرده است که هدفِ رسیدن به شناخت و درک متقابل و تقویت اشتراکات را دنبال می‌کند و به دیدگاه‌های مخاطبان نیز توجه دارد. به‌نظر می‌رسد ظهور دیپلماسی عمومی نویدبخش مهیاتر شدن شرایط برای شکل‌گیری عرصة عمومی جهانی است که در آن، کنش ارتباطی بر‌مبنای گفتگوی آزادانه و مستدلِ همة کنشگران جایگزین کنش استراتژیک بر‌مبنای ارتباط آمرانة متکی به مناسبات قدرت می‌شود.
لذا دیپلماسی عمومی امروزه به‌عنوان یکی از ابزارهای کارآمد ارتباط و تعامل دولت‌ها با کنشگران غیردولتی و گروه‌های مردمی جایگاه رفیعی یافته است و سرمایه‌گذاری کلان قدرت‌های بزرگ جهانی مانند: آمریکا و چین در‌این‌زمینه، نشان از اهمیت روز‌افزون آن دارد. درنتیجه، پیش‌بینی می‌شود که برجستگی نقش و کارکرد دیپلماسی عمومی در عرصة معادلات آتی نظام بین‌الملل پیوسته تداوم یابد.
نظر به رفعت جایگاه دیپلماسی عمومی در بستر کنونی نظام جهانی، طبعاً جمهوری اسلامی ایران نیز نمی‌تواند از بذل توجه به این ابزار کارآمد غفلت ورزد، بلکه باید به موازات پیشبرد دیپلماسی رسمی دولت‌محور، برنامه‌های راهبردی گسترده‌ای را نیز برای درک و شناخت، اطلاع‌رسانی و اعمال نفوذ بر افکار عمومی سایر کشورها در قالب دیپلماسی عمومی طراحی و اجرا کند. اما دیپلماسی عمومی مفهوم نوظهوری در فضای سیاسی جمهوری اسلامی ایران به‌شمار می‌آید و هنوز الگو و نقشة راه مشخصی به‌منظور تعیین نحوة برقراری ارتباط با افکار عمومی فراسوی مرزها و چگونگی کاربست منابع قدرت نرم کشور برای پیشبرد یک دیپلماسی عمومی هدفمند در اختیار مسئولان دستگاه سیاست خارجی نیست.
درنتیجه، ترویج هرچه بیشتر ادبیات دیپلماسی عمومی در فضای علمی کشور می‌تواند اقدام مؤثری جهت گسترش و تثبیت آن در عرصة سیاسی باشد. مؤسسة فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر تهران تلاش دارد به اقتضای رسالت پژوهشی خود نقش کوچکی را در‌این‌زمینه ایفا کند. به‌نظر می‌رسد انتشار کتاب حاضر گامی در راستای تقویت پشتوانة فکری و نظری سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران خواهد بود. امید است که حاصل کار مورد قبول و رضایت مخاطبان گرامی قرار گیرد.
نظر شما