رژیم صهیونیستی و پروژه مرگ تدریجی مسئله فلسطین
رژیم صهیونیستی و پروژه مرگ تدریجی مسئله فلسطین
چهارشنبه 20 مرداد 1395
گروه چهارجانبه «صلح خاورمیانه» متشکل از آمریکا، روسیه، اتحادیه اروپا و سازمان ملل متحد، روز جمعه ۱۱ تیر (۱ ژوییه)، در تازه‌ترین گزارش خود از رژیم صهیونیستی خواست تا به شهرک‌سازی‌ها در مناطق فلسطینی پایان دهد.
این گزارش اذعان کرد که سیاست‌های رژیم صهیونیستی «دائماً درحال ازبین بردن امکان اجرایی شدن راه‌حل تشکیل دو کشور است».
این گزارش اذعان کرد که سیاست‌های رژیم صهیونیستی «دائماً درحال ازبین بردن امکان اجرایی شدن راه‌حل تشکیل دو کشور است».
ازنظر این گروه، چنین فرایندی «سؤالاتی مشروع درباره اهداف بلندمدت رژیم صهیونیستی و اظهارات برخی وزیران رژیم صهیونیستی را مطرح می‌کند که گفته‌اند هرگز کشوری به نام فلسطین وجود نخواهد داشت».
گروه چهارجانبه صلح خاورمیانه در سال 2002 میلادی تشکیل شد، اما عملاً نتوانسته است اقدام مؤثری برای پایان دادن به اختلاف‌ها و تنش در مناطق اشغالی صورت دهد. تازه‌ترین گزارش این گروه را می‌توان اعتراف به وخامت وضعیت در مناطق اشغالی و ترسیم آینده‌ای مبهم دراین‌زمینه دانست. پرسش اینجاست که این گروه که قرار بوده نقش مؤثری در رفع اختلاف‌ها داشته باشد، امروز که نزدیک به چهارده سال از آغاز به‌کارش می‌گذرد در کجا ایستاده است و آیا نمی‌توان این گزارش را سندی بر ناکامی فعالیت‌های این گروه دانست؟
فارغ از این مسئله، نکته اصلی و مهمی که در این گزارش آمده است، اشاره به روند تدریجی تلاش رژیم صهیونیستی در ازبین بردن شرایط برای تشکیل کشور مستقل فلسطینی است.
در سال‌های اخیر نوعی اجماع در جامعه جهانی بر سر راه‌حل تشکیل دو دولت به‌عنوان کلید حل بحران در مناطق اشغالی شکل گرفته است. دراین‌میان، مقام‌های رژیم صهیونیستی، فارغ از برخی استثناها ـ موافقت کلی خود را با این راه‌حل اعلام کرده‌اند، اما رفتار و سیاست آنها به‌سمتی بوده که عملاً درحال ازبین بردن زمینه‌ها و شرایط تحقق این راه‌حل هستند.
اصلی‌ترین شرط و زمینه برای تحقق راه‌حلِ تشکیل دو دولت، مسئله زمین است؛ زیرا دولت بدون زمین عملاً وجود ندارد و مفهوم حاکمیت نیز در گرو زمین است.
جامعۀ جهانی معتقد است که مبنای مرزهای بین دو طرف رژیم صهیونیستی و فلسطین، مرزهای مربوط به پیش از جنگ 1967 میان اعراب و رژیم صهیونیستی است، اما نکته اینجاست که رژیم صهیونیستی پس از آن جنگ، بخش‌های گسترده‌ای را در کرانۀ باختری رود اردن که جزو قلمرو دولت فلسطینی باید باشد اشغال کرده است.
رژیم صهیونیستی حدود هفتاد درصد از مناطق موسوم به «سی» را که بیش از شصت درصد مناطق اشغالی کرانه باختری را تشکیل می‌دهد، اشغال کرده است. بیشتر این مناطق هم شامل زمین‌های کشاورزی، منابع طبیعی و منابع زیرزمینی است.
رژیم صهیونیستی برای تثبیت این اشغالگری، شهرک‌های متعددی را در این مناطق ساخته است و این روند را همچنان ادامه می‌دهد. براساس آمارهای رسمی بین‌المللی، رژیم صهیونیستی دست‌کم 570 هزار نفر را در شهرک‌هایی که همگی در مناطق اشغالی بنا شده و کاملاً غیرقانونی هستند، اسکان داده است. همزمان تلاش سیستماتیک برای کاهش حضور اجتماعی فلسطینیان در این مناطق درحال اجراست؛ برای مثال، رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۱۵ حتی یک مورد مجوزِ ساخت‌وساز را در این مناطق به فلسطینیان نداده است.
نکته‌ای که شاید کمتر به آن پرداخته شده است؛ موقعیت مناطق اشغال‌شده پس از جنگ 1967 تاکنون است. برخلاف تصورات شایع، رژیم صهیونیستی پیشروی‌اش را در مناطق فلسطینی به‌صورت متمرکز و به‌هم‌پیوسته انجام نمی‌دهد. به‌عبارت‌دیگر، اینگونه نبوده که رژیم صهیونیستی از یک نقطه روند اشغالگری خود را آغاز کند و با گسترش شعاع خود، مناطق پیرامونی آن را رفته‌رفته اشغال کند. نکته اینجاست که رژیم صهیونیستی، مناطق فلسطینی را در کرانه باختری به‌صورت پراکنده و تکه‌تکه به اشغال درآورده است. این مسئله اتفاقاً بیانگر پروژه کلان رژیم صهیونیستی در ازبین بردن شرایط برای تشکیل کشور فلسطین و به‌عبارتی بهتر، مرگ تدریجی رؤیای تشکیل کشور فلسطین است.
به‌عبارت‌دیگر، رژیم صهیونیستی با اشغال بخش‌بخش و ناپیوسته مناطق فلسطینی، به‌دنبال آن است که عملاً فلسطین را تبدیل به مجمع‌الجزایری در دریای شهرک‌های رژیم صهیونیستی کند. این وضعیت باعث می‌شود که عملاً مفهوم حاکمیت بر منطقۀ مشخص، به‌عنوان پایۀ اصلی یک کشور، از اساس بی‌معنا و غیرقابل اجرا شود.
آنطور که در گزارش گروه چهارجانبه هم به آن اشاره شده است، انتقال قدرت و مسئولیت بیشتر به فلسطینیان در منطقه «سی» که در توافق‌های پیشین بر آن تأکید شده بود، عملاً متوقف شده است.
اقدامات رژیم صهیونیستی نشان می‌دهد که عملاً قصد دارد موضوع تشکیل فلسطین را مشمول مرور زمان کند و در این مدت هم آن رژیم بتواند با اقداماتی ازجمله اشغال تدریجی مناطق مختلف، اسکان یهودیان، کوچ دادن اجباری فلسطینیان از مناطق مورد مناقشه همچون بیت‌المقدس، جلوگیری از بازگشت آوارگان و...، زمینه‌های تشکیل آن را به‌صورت تدریجی ازبین ببرد تا درنهایت مسئله تشکیل کشور فلسطین تبدیل به آرزویی غیرقابل تحقق شود.
نظر شما