تروريسم دولتي رژيم صهيونيستي: مسئوليت نهادهاي بين‌المللي

 

سه‌شنبه 24 تير 1393

 

 

 

تبديل غزه به زندان بزرگ در سكوت كشورهاي عرب منطقه و با پررنگ‌تر شدن تحولات مصر و سوريه در رسانه‌هاي غربي همچنان از سوي مقامات رژيم صهيونيستي در حال انجام است. گرچه تلاش‌هايي از سوي سازمان ملل متحد به‌ويژه مجمع عمومي، براي تصويب قطعنامه به‌دليل ارتكاب جرائم جنگي عليه مقامات صهيونيستي در چند دهه اخير صورت گرفته ولي اين تلاش‌ها با مخالفت آمريكا با ناكامي روبه‌رو شده است. آمريكا براي حفظ برتري اين رژيم در منطقه تعهد سياسي و اخلاقي دارد و براي مشروعيت بخشيدن به بقاي آن در خاورميانه از هيچ تلاشي فروگذار نكرده و نمي‌كند؛ به‌طوري‌كه ايالات متحده آمريكا تاكنون هزار قطعنامه صادرشده در مورد فلسطين را وتو كرده است. زماني كه رژيم صهيونيستي با دسيسه قدرت‌هاي بزرگ در قلب جهان اسلام تشكيل و عضويت آن توسط حاميانش در سازمان تأييد شد متعهد گرديد كه شرايط مشخصي را بپذيرد ازجمله پذيرش مرزهاي جغرافيايي كه توسط سازمان ملل متحد تعيين شد و حق تعيين سرنوشت هزاران آواره فلسطيني و بازگشت به سرزمين اجدادي خود. گذشت زمان نشان داد كه اين رژيم هيچ‌گاه به تعهداتش عمل نكرده و نخواهد كرد. دولت جنگ‌طلب نتانياهو با سوءاستفاده از مسائل منطقه به‌ويژه تحولات سوريه و بروز آشوب‌هاي خياباني در مصر فضا را براي گسترش شهرك‌سازي در سرزمين‌هاي فلسطيني مساعد يافت. در سوي ديگر سران محافظه‌كار عرب همچنان به نشست‌هاي پنهاني و عقد قرارداد مختلف تجاري با اين رژيم دل بسته‌اند. در چنين شرايطي فقط جريان مقاومت در منطقه بر لزوم برخورد جدي و گسترش مقاومت عليه اين رژيم تأكيد دارد. در اين راستا به برخي از مؤلفه‌هاي بازدارنده و الزام محاكمه بين‌المللي براي احقاق حقوق مردم فلسطين اشاره مي‌شود:
1. سران رژيم صهيونيستي هميشه تلاش دارند كه با متهم ساختن  محور مقاومت به ايجاد تنش و تطويل بحران در منطقه مانع شكل‌گيري اقدامات دسته‌جمعي كشورهاي مختلف عليه منافع اين رژيم گردند. با وجود اين، افكار عمومي دنيا و دولت‌هاي مستقل، رژيم صهيونيستي را مقصر اصلي اقدامات ضدبشري در نوار غزه و سرزمين‌هاي اشغالي دانسته و خواهان محاكمه سران اين رژيم در دادگاه صالحه بين‌المللي هستند. اين خواست عمومي مي‌تواند به شكل‌گيري رويه‌هاي مشخص در اهتمام به حقوق مردم فلسطين در سازمان ملل متحد منجر گردد. پس از پذيرش عضويت كشور فلسطين در نهادهاي بين‌المللي مسير مناسبي براي شناسايي قطعي اين سرزمين آبا و اجدادي مردم فلسطين در مجمع عمومي سازمان ملل متحد هموار گشته است.
2. از زمان تشكيل رژيم صهيونيستي، سران اين رژيم بقا و امنيت خود را دستاويز و توجيهي براي هرگونه تجاوز، توسعه‌طلبي و تهديد ديگران قرار داده‌اند. حملات اين رژيم به نوار غزه در راستاي پاكسازي قومي و سرنگوني دولت قانوني حماس صورت گرفت. اين امر نشان داد كه طبق مستندات نهادهاي بين‌المللي ازجمله گروه عفو بين‌الملل، رژيم صهيونيستي به‌دليل ارتكاب جنايات جنگي، شايسته مجازات و تحريم از سوي كشورهاي عضو سازمان ملل است.
3. با نگاهي به حملات خشونت‌بار اين رژيم و تداوم محاصره همه‌جانبه مردم فلسطين و تكرار تهديد به تهاجم گسترده به اين منطقه نشان مي‌دهد كه اين رژيم به بهانه واهي ازجمله در معرض خطر قرار گرفتن امنيت ملي خود به‌دليل عدم مشروعيت منطقه‌اي و اتكاي صرف به حمايت مادي و معنوي غرب، درصدد تداوم اشغالگري و رد قطعنامه‌هاي قبلي سازمان ملل مبني‌بر بازگشت به سرزمين‌هاي 1967 و حق گروه‌هاي فلسطيني در تشكيل سرزمين مستقل مي‌باشد. بي‌ترديد آنچه در نوار غزه گذشت هولوكاست واقعي بود، ولي حاميان رژيم با شانتاژهاي خبري ضمن موجه خواندن اين حملات تلاش نمودند كه افكار عمومي دنيا را نيز نسبت به همراهي با صهيونيست‌ها اقناع نمايند.
4. صهيونيست‌ها درطول جنگ‌هاي گذشته با اعراب و نيز تهاجم به نوار غزه سعي نمودند كه ارتكاب اين همه اَعمال غيرانساني را در راستاي تحقق و اعتقادات مذهبي قوم يهود مبني‌بر حق طبيعي آنان در تشكيل سرزمين موعود، امر موجه دانسته و نيز آن را كاملاً امر ديني جلوه دهند. به‌طوري‌كه همچنان در تلاشند كه در محافل بين‌المللي با ماسك ديني و مذهبي ضمن توجيه اعمال ضدانساني خود كشورهاي بيشتري را با اهداف و مقاصد خويش همراه سازند. در صورتي كه به گواه تاريخ چه بنيان‌گذاران صهيونيست و چه رهبران امروز اين رژيم اعتقادي به مسائل مذهبي ندارند با اين حال اين مطلب از رسانه‌هاي همسو با آنان شنيده مي‌شود كه «هر كس صهيونيست نيست يهودي نيست».
5. گرچه اقدام قبلي گروه عفو بين‌الملل در معرفي اقدامات رژيم صهيونيستي به‌عنوان عملي غيرقانوني و مصداق جنايت جنگي ناميدن آن گام مثبتي براي جلوگيري از تداوم اين اقدامات ضدانساني عليه فلسطينيان ارزيابي شده است، با وجود اين، بايد اذعان داشت كه گزارش و اقدامات گروه مستقل بين‌المللي درمورد رفتار جنگي صهيونيستي فاقد قدرت و ضمانت اجرايي است، بنابراين لازمه كار اين است كه اين اقدامات به شكل رسمي از مجاري نهادهاي مسئول چون ديوان كيفري بين‌المللي و ديوان لاهه پيگيري و مرتكبين اين جنايت در نهادهاي صالحه معرفي و محاكمه شوند.
6. هرچند رژيم صهيونيستي عضو ديوان كيفري بين‌المللي نيست (براساس مفاد ديوان صلاحيت آن شامل كشورهاي عضو هست) ولي در صورت نقض قوانين بين‌المللي و جنايت عليه بشريت، شوراي امنيت مي‌تواند با تصويب قطعنامه‌اي براي محاكمه جنايتكاران و اقدامات ضدانساني، كار رسيدگي را به اين ديوان تفويض كند. با  وجود اين نفوذ كشورهاي غربي حامي رژيم صهيونيستي جلو اقدامات قانوني شورا را در اين مورد سد نموده است؛ لذا اين بحث در مجمع عمومي سازمان ملل قابل طرح و پيگيري است.
7. امروز تلاشي كه براي بي‌اعتبار نمودن نقش جهاني سازمان ملل متحد دنبال مي‌شود و راهكارهايي كه توسط برخي از كشورهاي غربي ارائه مي‌گردد بر ادله ناثواب تكيه دارد و جهان را به سوي آنارشيسم و اعتبار دادن به تفكر «حق نزد كسي است كه زور دارد»، هدايت مي‌كند. اين راهكار خطرناك به رژيم صهيونيستي و نيز حاميان آن اين اجازه را مي‌دهد با دهن‌كجي آشكار نسبت به خواست اكثريت مردم جهان ضمن پيگيري منافع خويش، ساختار حقوقي و سياسي و سازمان ملل متحد را زير سؤال ببرند؛ لذا لازم است برخي از كشورهاي پيشرو در سازمان ملل متحد متشكل از كشورهاي اسلامي و نيز برزيل و آرژانتين با تأكيد بر اصلاحات در ساختار سازمان ملل متحد (ازجمله حق ظالمانه وتو)، مانع اقدامات يك‌جانبه كشورهاي غربي گردند.
8. موج شناسايي كشور مستقل فلسطين پس از اقدام كشورهاي آمريكايي لاتين (برزيل، آرژانتين، اروگوئه، و غيره) اقدامات آمريكا و رژيم صهيونيستي را در رسيدن به يك توافق با تشكيلات خودگردان
بي‌اثر نموده مردم فلسطين را در رسيدن به اهداف خويش و تأسيس كشور مستقل مصمم‌تر از گذشته ساخته است. در چنين شرايطي اهتمام جدي كشورهاي مسلمان در حمايت از حقوق مردم فلسطين و تصميم گروه‌هاي سياسي براي حل اختلاف و اتخاذ رويه واحد درقبال رژيم صهيونيستي مي‌تواند گام عملي در رسيدن به خواسته‌هاي فلسطينيان باشد.